`ქართული
ოცნების~ პოლიტიკური გააქტიურების
პარალელურად საზოგადოების დიდმა
ნაწილმა გამოღვიძება დაიწყო,
რაც ხელისუფლებას არასასიამოვნო
მომავალს უქადის. ამიტომ,
ნაციონალური მოძრაობის წარმომადგენლებმა,
როგორც ჩანს ჩათვალეს,
რომ თავიანთი ძირმომპალი
რეჟიმის გადარჩენას დემაგოგიური
და პოპულისტური დაპირებებით
შეძლებდნენ და ამ
სიტუაციაში მთავარი როლის
შესრულება ვანო მერაბიშვილს
მიანდეს.
თავიდან მერაბიშვილის დანიშვნამ პრემიერ-მინისტრის პოსტზე საზოგადოებაში აზრთა სხვადასხვაობა და დაბნეულობა გამოიწვია, რადგან ამას არავინ მოელოდა. მართალია განსაკუთრებული არც არაფერი მომხდარა, ვინაიდან მერაბიშვილი ისედაც მთავრობის „არაღიარებული“ პრემიერ-მინისტრი იყო, რომელიც გილაურის ბუტაფორიულ ფიგურას შირმად იყენებდა და რეალურად მთავრობას თვითონ მართავდა. ახალ პოსტზე დანიშვნით კი მისი ძალაუფლება დე-იურედ გაფორმდა, მაგრამ ამ უბრალო პოლიტიკური სვლის უკან აშკარაა, რომ არა „დაფარულის გაცხადების“ სურვილი, არამედ სააკაშვილის „შიში“ იმალება, რაც გამოწვეულია უნდობლობით ერთერთი ყველაზე გავლენიანი მინისტრისადმი, რომელსაც ძალოვნები ექვემდებარებოდა. ასევე, რაც ყველაზე მთავარია მერაბიშვილისადმი სიმპატიით არის განწყობილი სააკაშვილის მთავარი მოწინააღმდეგე ბიძინა ივანიშვილიც. ამიტომ გადამწყვეტ მომენტში ღალატის შიში დაედო საფუძვლად მორიგ სამთავრობო კარუსელს. ამ ნაბიჯით კი უბრალოდ კეისარმა პოტენციური ბრუტუსი მოიშორა და პოლიტიკაში ყველაზე მძიმე ტვირთი- არჩევნებში მმართველი ძალის გამარჯვებაზე პასუხისმგებლობა აჰკიდა.
თავიდან მერაბიშვილის დანიშვნამ პრემიერ-მინისტრის პოსტზე საზოგადოებაში აზრთა სხვადასხვაობა და დაბნეულობა გამოიწვია, რადგან ამას არავინ მოელოდა. მართალია განსაკუთრებული არც არაფერი მომხდარა, ვინაიდან მერაბიშვილი ისედაც მთავრობის „არაღიარებული“ პრემიერ-მინისტრი იყო, რომელიც გილაურის ბუტაფორიულ ფიგურას შირმად იყენებდა და რეალურად მთავრობას თვითონ მართავდა. ახალ პოსტზე დანიშვნით კი მისი ძალაუფლება დე-იურედ გაფორმდა, მაგრამ ამ უბრალო პოლიტიკური სვლის უკან აშკარაა, რომ არა „დაფარულის გაცხადების“ სურვილი, არამედ სააკაშვილის „შიში“ იმალება, რაც გამოწვეულია უნდობლობით ერთერთი ყველაზე გავლენიანი მინისტრისადმი, რომელსაც ძალოვნები ექვემდებარებოდა. ასევე, რაც ყველაზე მთავარია მერაბიშვილისადმი სიმპატიით არის განწყობილი სააკაშვილის მთავარი მოწინააღმდეგე ბიძინა ივანიშვილიც. ამიტომ გადამწყვეტ მომენტში ღალატის შიში დაედო საფუძვლად მორიგ სამთავრობო კარუსელს. ამ ნაბიჯით კი უბრალოდ კეისარმა პოტენციური ბრუტუსი მოიშორა და პოლიტიკაში ყველაზე მძიმე ტვირთი- არჩევნებში მმართველი ძალის გამარჯვებაზე პასუხისმგებლობა აჰკიდა.